La miraklo de Rusio estas en ĝia homo, en la laborulo, plugfosanta kontinuan sulkon de vivo kaj samdume nehaste forsvinganta salan ŝviton de la frunto.
La miraklo kaj forto de Rusio estas ĝia vojo, sur kiu ĝi venkire tra ajnajn penlacojn kaj barojn, kunigante laŭ sia laborvojo en la sola nedividebla familio grandajn kaj etajn naciojn kaj malgrandajn popolojn, forĝante en senintermitaj laboroj neviditan en la histio de homaro fration, nehaltigeble daŭrigis sian historian destinon…
La miraklo, enigmo kaj forto de Rusio — nun unua meze de egalaj en la familio de respublikoj — estas en malavareca karaktero de ĝia popolo, kies krea potencialo precipe plenmezure manifestiĝis post la Oktobra revolucio, de la popolo fojfoje oferanta plej necesan kaj ĉiam akiranta en sia neprofitemo ion multeplion, ol iujn materiigitajn valoraĵojn.
Низко стелются осенние тучи над Куликовым полем.
Тянется журавлиный клин над перелесками Бородина.
Тянется, не прерываясь во времени, цепь народного творчества вплоть до наших дней.
(П. Проскурин)
Malalte sternas sin aŭtunaj nuboj super Kulikovo-kampo.
Sin trenas fluganta angulo de gruaro super boskoj de Borodino-kampo.
Sin trenas, ne rompante sin en tempa fluo, la ĉeno de popolaj heroaĵoj ĝis niaj tagoj mem.
Иногда автор использует повтор в конце предложения. При этом для большего впечатления в конец фразы попадает главная ударная группа слов. А затем в нескольких последующих фразах эта группа повторяется в конце, и этим заключительным, как бы печатающим ударом, сосредотачивает внимание на главной идее, подаваемой таким образом. Это является широко принятым в музыкальном творчестве рефреном, который перенесен в область художественной литературы. Задачи переводчика остаются теми же. Приведем два примера эпифоры.
Иногда достаточно нескольких фраз, интонации, совпадения реакций на третьего человека, явление, новость и… рождается дружба.
И в жарком споре, и в разногласиях, когда резко и отчетливо можно оценить несогласного с тобой человека, все-таки испытываешь доверие и чувствуешь, что это дружба.
Как любовь с первого взгляда, как необъяснимая тайна, такое же бурное начало имеет истинная мужская дружба.
Обоюдная надежность — вот главный корень, на котором зиждется настоящая мужская дружба.
Но главное, конечно, общие убеждения, сходные взгляды на жизнь, на ее движение, развитие, события в мире, политику и идеологию — можно и разойтись в чем-то, поспорить до хрипоты, но если в главном полное единство, то остальное не страшно, потому что всё обнимает, всё поглощает такая дружба.
(По А. Кривицкому)
Kelkiam sufiĉas kelkaj frazoj, intonacio, koincido de reagoj je tria homo, fenomeno, novaĵo kaj… naskiĝas amikeco.
Kaj en arda disputo, kaj en diverseco de opinioj, kiam akute kaj nete eblas aprezi la nekonsentan homon, tamen oni sentas konfidon kaj komprenas, ke tio estas amikeco.
Kiel amo de l' unua rigardo, kiel neklarigebla mistero, la saman ŝtorman komencon havas la vera vira amikeco.
Reciproka sekuro — jen estas la ĉefa radiko, sur kiu baziĝas la vera vira amikeco.
Sed la ĉefa aĵo, certe, estas komunaj konvinkoj, similaj vivokonceptoj, rigardoj al movo kaj evoluo de vivo, perceptoj de mondeventoj, politiko kaj ideologio — oni povas en io malakordi, disputi ĝis raŭkiĝo, sed se en la ĉefa bazo estas plena unueco, tiam cetero ne estas tiom grava, ĉar ĉion ĉi brakumas, ĉion glutas tia amikeco.
Там, где родниковая речушка Чистый Колодец впадает в Донец, на меловой круче непробудным сном спит солдат Топорок и солдатка Топориха.
Трава зеленеет, а они спят. Дождь хлещет, а они спят. Желтые листья кружатся, а они спят. Белые мухи летают, а они спят. Отвоевали, отработали, отгуляли, отбранились. Теперь вместе. На веки вечные…
(В. Федоров)
Tie, kie roja rivereto Pura Puto enfluas en Donec-riveron, sur kreta krutaĵo en senveka sonĝo dormas la soldato kaj soldata edzino ge-Toporok'oj.
Herbo verdas, sed ili dormas. Pluvo skurĝas, sed ili dormas. Flavaj folioj karuselas en aero, sed ili dormas. Blankaj muŝoj flugas, sed ili dormas. Finis militi. Finis labori. Satfestenis, satkverelis. Nun estas kune. Por eternaj eternoj…
